Het Verwundetenabzeichen was een in 1939 door Hitler ingestelde onderscheiding die kon worden toegekend aan gewond geraakte soldaten (en later ook aan gewond geraakte burgers). De verwonding diende het gevolg te zijn van vijandelijk wapengeweld, maar ook in geval van bijvoorbeeld bevriezing van lichaamsdelen (tijdens gevechtshandelingen) kon de onderscheiding worden uitgereikt. Het Verwundetenabzeichen in Schwarz was bestemd voor soldaten die één- of tweemaal gewond waren geraakt. Het Verwundetenabzeichen in Silber was voorbehouden aan soldaten die drie- of viermaal gewond waren geraakt, of die dermate ernstig gewond waren geraakt dat zij bijvoorbeeld een hand of oog moesten missen. Het Verwundetenabzeichen in Gold werd uitgereikt bij vijf of meer verwondingen, of bij een verwonding die geleid had tot blindheid, blijvende invaliditeit of ‘verlies van de mannelijkheid’.